رابطه سبک های فرزندپروری والدین با بلوغ عاطفی و ناگویی خلقی دختران نوجوان

مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه ی سبک های فرزند پروری والدین با بلوغ عاطفی و ناگویی خلقی انجام شد. روش مطالعه توصیفی-همبستگی بود و جامعه‌ی موردنظر تمامی دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه شهر زنجان در سال تحصیلی 96-95 و والدین آن‌ها بودند که از بین آن‌ها 200 نفر به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها شامل مقیاس سبک‌های فرزند پروری بامریند، بلوغ عاطفی سینگ و همکاران و ناگویی خلقی تورنتو بود. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون‌های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که بین سبک فرزند پروری سهل‌گیر با عدم ثبات عاطفی، فروپاشی شخصیت و عدم بلوغ عاطفی رابطه مثبت و معنی‌دار وجود دارد. بین سبک فرزند پروری مستبد با مؤلفه دشواری در توصیف احساسات نیز رابطه مثبت و معنی‌دار وجود داشت . همچنین بین سبک مقتدر با ناگویی خلقی کل و تمامی مؤلفه‌های آن ارتباط منفی وجود داشت. سبک سهل گیر توان تبیین عدم ثبات عاطفی، فروپاشی شخصیت و عدم بلوغ عاطفی به ترتیب به میزان 8/24 ، 2/19 و 4/24 درصد از واریانس کل آن ها را دارد. همچنین سبک مقتدر توان پیش‌بینی دشواری در تشخیص احساسات، دشواری در توصیف احساسات و ناگویی خلقی (نمره کل) را به ترتیب به میزان 6/20، 9/22 و 4/16 درصد داشت. سبک مستبد تنها در یک مورد توان تبیین مؤلفه دشواری در توصیف احساسات را به میزان 9/16 درصد داشت. درنهایت با توجه به نتایج حاصل از مطالعه اصلاح سبک‌های فرزند پروری در والدین با استفاده از مداخلات آموزشی و درمانی پیشنهاد می‌گردد.